Inwonende buitenlandse verzorgende Dolly: Ik wil er graag voor mensen zijn op hun oude dag

“Het grootste deel van mijn leven heb ik in de reiswereld gewerkt, onder meer als gastvrouw op cruiseschepen. De ervaring die ik daar heb opgedaan met het begeleiden van ouderen zou me later nog goed van pas komen, al had ik daar toen nog geen idee van. Vijf jaar geleden werd mijn tante ernstig ziek. Ik ben toen teruggegaan naar Roemenië om voor haar te zorgen. Toen zij overleed, wilde ik niet meer terug naar de hectiek van het toerisme. Wat ik voor mijn tante heb kunnen betekenen op haar oude dag, wilde ik ook andere mensen kunnen bieden. Een vriendin vertelde me over de mogelijkheid om in Nederland als inwonende buitenlandse zorgverlener te werken.”

Bij alles hulp nodig

“Vier jaar geleden ben ik gestart bij Zuster in Huis. Sindsdien heb ik voor vijf cliënten gezorgd, van wie drie met dementie. Afhankelijk van het stadium van de ziekte hebben mensen met dementie bij veel, zo niet alles, hulp nodig. En ze kunnen zomaar ineens niet meer weten waar ze zijn, wie jij bent en wat ze aan het doen zijn. Hierop moet je voortdurend alert zijn. Ook fysiek ben je iemand tot steun. De kans om uit balans te raken en te vallen is groot, bij elke verplaatsing in huis is hulp nodig.”

Een hechte band

“Dit werk doe je met je hart. Het is geen normale baan, waarbij je elke dag een vaste routine afwerkt. De mensen voor wie je zorgt, zijn afhankelijk van je. Ze hebben jouw zorg, steun en liefdevolle aandacht nodig. Als je voor langere tijd voor iemand zorgt, bouw je een hechte band op en raak je goed op elkaar ingespeeld. Ook de familie leer je dan goed kennen. Dat is belangrijk omdat je de zorg met hen deelt.

Het betekent veel voor me dat families zo’n groot deel van de zorg voor hun geliefde aan mij toevertrouwen. En ik ben dankbaar voor wat ik voor mijn cliënten kan betekenen, zeker in de laatste fase van hun leven.”